jvandis.reismee.nl

Welkom in Pakistan

Inmiddels zit er alweer bijna een week op dat ik in Pakistan ben, en ik heb gelukkig eindelijk de beschikking over een laptop. Tijd voor een update dus! Laat ik maar verder gaan bij mijn vlucht vanaf Qatar.



Ik zou om 21:00 vertrekken vanuit Qatar, maar door wat vertraging werd dat helaas 22:00, waardoor ik op een nog onorthodoxer moment zou aankomen in Islamabd. Dat was zo rond 3:05 lokale tijd. Zonder problemen geraakte in gelukkig door de douane en ook mijn backpack was netjes aangekomen, ondanks de transfer. Toen ik de terminal uit liep schrok ik me een hoedje. Er stond een hele groep jurken mij op te wachten, of althans dat dacht ik. (Technisch gezien is het een broek en een lang shirt, maar who cares). Toch keek iedereen glazig langs mij heen en er was niemand die probeerde mijn aandacht te trekken. Ook nadat ik een paar rondjes had gelopen was er totaal geen reactie. Het ergste was gebeurd: Ze waren me vergeten op te komen halen. Wat nu?


Met dat ik de terminal uitgelopen was werd ik al geholpen/lastig gevallen door meerdere taxichauffeurs, die me graag naar mijn bestemming zouden willen brengen. En na een tijd wachten en zoeken, en ook beseffen dat het eigenlijk niet heel handig was om geen telefoonnummer te hebben, besloot ik toch maar om in te gaan op een van die taxichauffeurs. Ik mocht dan wel niet weten waar ik moest zijn op de universiteit, en of ik uberhaubt op de universiteit mijn plekje zou hebben wist ik niet. Maar ik wist wel dat ik geen zin had om van 4 uur 's nachts, tot 10 uur 's morgens op een lelijk vliegveld te blijven, met op het eerste gezicht geen fatsoenlijke wachtruimtes.


Ik besloot dus maar om met de taxi naar de stad te gaan om daar maar een nacht in een hotel door te brengen. En dan zou ik de volgende dag wel dingen gaan regelen. Dus, ik loop naar de taxi, en vraag of we onderweg langs een pinautomaat kunnen rijden (die op t vliegveld werkte niet). "Allemaal geen probleem!" zegt hij, en na een paar politiecontroles kom ik gelukkig veilig aan in sector G-11, waar een, volgens de taxichauffeur prima hotel zou moeten staan. Na wat afdingen kan ik dan eindelijk in mn eentje genieten van wat rust en wat proberen te slapen. Uiteraard nadat ik de nodige mailtjes en facebookberichtjes heb verstuurd naar IAESTE Pakistan. (Tijd: 4:40)


De volgende ochtend (lees: een goede 4 uur later) schrik ik wakker en kijk beduusd om me heen. M'n telefoon knippert al. Blijkbaar kon Ayesha van IAESTE mij niet bereiken, omdat ik al mijn volledige beltegoed had verbruikt, en hollandsnieuwe een (kut)-regeling heeft dat je niet over je bundel heen kan/mag. Ik had dus al na telefoontje met iemand die ik toevallig op het vliegtuig had ontmoet (of beter gezegd zijn moeder omdat hij het verkeerde nummer doorgaf) en bellen in Pakistan met een Nederlands nummer is niet heel goedkoop met 2,7e per minuut. Goed, ik onbereikbaar via telefoon, maar wel via fb messenger. Na twee berichtjes kwamen ze vervolgens naar het hotel gecrosst en kwam alles gelukkig weer goed.



Met dat IAESTE me kwam oppikken besloten ze om me maar mee te nemen naar McDonalds voor ontbijt. "Dat ken je tenminste, want we willen je nog niet bombarderen met ons spicy food". Vervolgens gingen we naar de campus waar Ayesha, mijn contactpersoon, van veel mensen nogal de wind van voren kreeg vanwege haar wanoptreden. Ik kreeg behoorlijk wat handschuddingen van mensen en we reden daarna door naar een hostel. Maar denk bij hostel niet aan zo'n jeugdherberg waarbij je met z'n 10en op een kamer slaapt. Nee, je woont hier met 170 man samen in één gebouw. Er wordt voor je gekookt, 3 keer per dag. Er is een eigen TV-lounge, een fitnessruimte, een badmintonveldje, en een schoonmaakploeg. Daarbij heb je ook nog eens je eigen kamertje, zoals je hieronder kunt zien.




Ik werd ontvangen door de warden (opzichter) van het hostel, die me netjes uitlegde dat hij bijna te allen tijde wil weten waar ik ben. "Een beetje overdreven" denk ik bij mezelf. Ik doe die dag dan ook niet veel meer, helemaal gesloopt van de reis, de jetlag en de adrenaline van het avontuur van die nacht ervoor.


Het weekend ging lekker soepel. Ik maak kennis met de zon, die maar al te graag zijn warmte met Pakistan deelt en het toch een lekkere 40 graden laat zijn. Ik maak kennis met wat mensen hier en daar, en sta eigenlijk al heel snel te kijken van de openheid en gastvrijheid van de mensen hier in Pakistan. 't Zijn over het algemeen allemaal best wel toffe mensen. Allemaal erg vrij van geest, en ook moslim met volle overtuiging. Zo lopen vrouwen veelal in traditionele kleding rond, sommigen zich iets meer bedekkend dan anderen. Dit varieert van alleen torso en benen, tot ook de armen, tot het haar en soms zelfs het hele gezicht behalve de ogen. Bij de mannen draagt ongeveer de helft de traditionele kledij (wijde broek en lang wijd shirt), en de andere helft draagt 'westerse kleren', maar eigenlijk altijd in ieder geval een lange broek, en vaak ook een lang shirt.


Het weekend en de afgelopen dagen heb ik vooral ook een beetje de universiteit verkent, welke erg groot is. Ongeveer 2 bij 2 km. Oew, en ik heb een balletje geslagen bij het cricketspel haha! Hier wat fotootjes.





Ik zal zien of ik dit weekend nog een verhaal online kan gooien waar ik wat vertel over de hostels, de universeit en mijn uitstapje naar het Mariott hotel afgelopen maandag.


Groetjes!

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!